Zdjęć ze Słowacji i Czech jest sporo, więc zanim się przez nie przebiję, wrzucę fotki z wczorajszych odwiedzin, największej z kwater głównych Adolfa Hitlera.
Wchodzimy na ściśle tajny ówcześnie teren otoczony polami minowymi i zasiekami:
Obiekt nr 6 był przeznaczony dla gości i nosił nazwę "Gästebunker". Jest on typowym schronem ciężkim. W kętrzyńskim lesie powstało siedem obiektów tego typu. Wymiary schronu wynoszą 45 x 27 m a grubość podwójnych stropów i ścian 5,5 m. Fundamenty sięgają głębokości 5 metrów:
Podobnie wyglądał barak, w którym Hrabia Claus Philip Maria Schenk von Stauffenberg podłożył bombę od której miał zginąć Hitler.
Ku jego czci ustawiono pamiątkowy obelisk z napisem:
W TYM MIEJSCU STAŁ BARAK, W KTÓRYM 20 LIPCA 1944 ROKU CLAUS SCHENK HRABIA VON STAUFFENBERG DOKONAŁ ZAMACHU NA HITLERA. ZARÓWNO ON, JAK I WIELU INNYCH, KTÓRZY STAWIALI OPÓR DYKTATURZE HITLEROWSKIEJ ZAPŁACIŁO ZA TO ŻYCIEM.
Schron przeciwlotniczy Hermanna Göringa.
Ten schron uległ stosunkowo nieznacznemu zniszczeniu. Wewnątrz obiektu widać dobrze zachowane podwójne ściany i stropy. Na dachu schronu znajdowały się dwa działa przeciwlotnicze, jedno stanowisko karabinów maszynowych oraz jedno stanowisko reflektorów:
Żelbetowa budowla nr 11 miała służyć Bormannowi i jego najbliższemu otoczeniu jako schron przeciwlotniczy. Zbudowany w ciągu sześciu tygodni lata 1944 r. schron Bormanna, nigdy nie był wykorzystany.
Bunkier 19. Tu przebywał feldmarszałek Wilhalm Keitel. Od 1938 r. szef nowo utworzonego naczelnego dowództwa Wehrmachtu. Keitel był jednym z najbliższych współpracowników Hitlera w sprawach wojskowych, gorliwy wykonawca jego woli, współodpowiedzialny za zarządzenia, na podstawie których Wehrmacht dopuszczał się zbrodni na jeńcach wojennych i ludności krajów okupowanych:
I najpotężniejszy ze wszystkich bunkrów. Oznaczony nr 13 bunkier Hitlera.
Składał on się z pokoju roboczego, sypialni, korytarza, natrysku i WC. W przybudówce znajdowała się kuchnia, w której przyrządzano fuhrerowi potrawy wegetariańskie. Wysokość podwójnego stropu wynosiła w tym obiekcie 8 metrów a szerokość podwójnych ścian – 5 metrów.
Po drugiej stronie torów i drogi możemy zobaczyć jeszcze bunkier 26 – schron przeciwlotniczy ogólnego użytku.
Ten bunkier jest największym obiektem kwatery (65 x 40 m). Był przeznaczony dla mieszkańców, którzy stacjonowali w południowo-wschodnim sektorze Wilczego Szańca. Na dachu znajdowały się działa przeciwlotnicze i stanowiska przeciwlotniczych karabinów maszynowych. Niestety, przez swoje usytuowanie raczej poza trasą dla zwiedzających bunkier został "ozdobiony" farbami przez turystów – oszołomów.
